بایگانی برچسب برای: امنیت سایبری

در دنیای دیجیتال امروز، اهمیت محافظت از دارایی‌های آنلاین شما بسیار مهمتر از همیشه است. همانطور که تهدیدات سایبری به طور فزاینده‌ای پیچیده می‌شوند، ادغام اقدامات امنیتی پیشرفته در استراتژی مدیریت ریسک شما، امری ضروری است. یکی از این اقدامات، پیاده‌سازی فایروال‌های کاربردی وب فضای ابری یا Cloud Web Application Firewall (WAF) است. در این مقاله، ما بررسی خواهیم کرد که چگونه WAF‌های ابری می‌توانند استراتژی مدیریت ریسک شما را بهبود بخشند و همچنین نکات عملی را برای ترکیب موثر آنها ارائه دهیم.

درک Cloud WAFs

اساسا WAF‌های ابری راه‌حل‌های امنیتی هستند که برای محافظت از برنامه‌های کاربردی وب در برابر انواع مختلف حملات سایبری، از‌جمله تزریق SQL، اسکریپت بین سایتی (XSS) و حملات Distributed Denial-of-Service (DDoS) طراحی شده‌اند. برخلاف فایروال‌های سنتی که از کل شبکه‌ها محافظت می‌کنند، Cloud WAF به طور خاص بر روی ایمن‌سازی برنامه‌های وب با فیلتر کردن و نظارت بر ترافیک HTTP/HTTPS بین برنامه وب و اینترنت تمرکز می‌کنند.

چرا WAF‌های ابری برای مدیریت ریسک حیاتی هستند؟

١. محافظت در برابر تهدیدات رایج: WAF‌های ابری امکان محافظت قوی در برابر آسیب‌پذیری‌های رایج برنامه‌های وب ارائه می‌دهند. با قوانین امنیتی از پیش پیکربندی شده و به روز‌رسانی‌های منظم، آنها می‌توانند در برابر طیف گسترده‌ای از حملات دفاع کنند و خطر نقض داده‌ها و خرابی‌ها را کاهش دهند.

٢. مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری: همانطور که تجارت شما رشد می‌کند، سطح حمله به شما نیز افزایش می‌یابد. WAF‌های ابری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بدون دردسر با ترافیک وب شما مقیاس شوند و بدون در نظر گرفتن حجم درخواست‌ها یا پیچیدگی برنامه‌های وب شما، از محافظت مداوم محصول شما اطمینان حاصل کنند.

٣. نظارت و پاسخ در لحظه: WAF‌های ابری نظارت و تشخیص تهدید را در لحظه ارائه می‌دهند و به شما این امکان را می‌دهند که به حوادث امنیتی احتمالی، سریعا واکنش نشان دهید. این‌رویکرد پیشگیرانه در جهت به حداقل رساندن تاثیر حملات کمک می‌کند و احتمال اختلالات قابل توجه را کاهش می‌دهد.

٤. انطباق و گزارش: WAF‌های ابری می‌توانند با ارائه گزارش‌ها و لاگ‌های دقیق از رویداد‌ها و حوادث امنیتی به اطمینان از انطباق با استاندارد‌هایی مانند GDPR، HIPAA و PCI-DSS کمک کنند.

گنجاندن WAF‌های ابری در برنامه مدیریت ریسک

١. نیاز‌های خود را ارزیابی کنید: نیاز‌ها و خطرات امنیتی سازمان خود را ارزیابی کنید. عواملی مانند حساسیت داده‌هایی که مدیریت می‌کنید، ماهیت برنامه‌های کاربردی وب و تاثیر بالقوه انواع مختلف حملات را در نظر بگیرید. این ارزیابی به شما کمک می‌کند راه‌حل Cloud WAF را انتخاب کنید که با نیاز‌های شما همسو باشد.

٢. راه‌حل مناسب Cloud WAF را انتخاب کنید: همه WAF‌های ابری یکسان ایجاد نمی‌شوند. راه‌حلی را انتخاب کنید که ویژگی‌های متناسب با نیاز‌های شما را ارائه دهد، مانند قوانین امنیتی قابل تنظیم، ادغام با سایر ابزار‌های امنیتی، و پشتیبانی از آخرین اطلاعات تهدید. به دنبال تامین‌کنندگان معتبر با سابقه اثبات شده در امنیت برنامه‌های وب باشید.

٣. ادغام با اقدامات امنیتی موجود: WAF‌های ابری باید مکمل اقدامات امنیتی موجود شما باشند، نه جایگزین. آنها را با ابزار‌های مدیریت ریسک موجود خود، مانند سیستم‌های تشخیص نفوذ (IDS) و اطلاعات امنیتی و راه‌حل‌های مدیریت رویداد (SIEM) ترکیب کنید تا یک وضعیت امنیتی کامل و موثر ایجاد کنید.

٤. نظارت و تنظیم: پس از استقرار Cloud WAF، به طور مداوم بر عملکرد و اثربخشی آن نظارت کنید. به طور منظم گزارش‌های امنیتی را بررسی کنید، الگو‌های ترافیک را تجزیه‌و‌تحلیل کنید، و قوانین امنیتی را در صورت نیاز برای مقابله با تهدیدات نوظهور تنظیم کنید. این ارزیابی مداوم به حفظ حفاظت بهینه از شما، کمک خواهد کرد.

۵. تیم خود را آموزش و رشد دهید: مهم است که تیم‌های فناوری اطلاعات و امنیت شما به خوبی در عملکرد و مدیریت WAF‌های ابری مهارت داشته باشند. ارائه آموزش در مورد بهترین شیوه‌ها برای پیکربندی و نگهداری WAF و همچنین پاسخگویی به حوادث امنیتی، امری ضروری است.

گنجاندن WAF‌های ابری در استراتژی مدیریت ریسک، گامی پیشگیرانه در جهت ارتقای وضعیت امنیتی سازمان شما است. WAF‌های ابری با ارائه حفاظت قوی در برابر حملات برنامه‌های کاربردی وب، مقیاس‌پذیری و نظارت در لحظه، نقش مهمی در حفاظت از دارایی‌های دیجیتال شما ایفا می‌کنند.

با ارزیابی کامل الزامات امنیتی خاص خود، انتخاب راه‌حل مناسب Cloud WAF، و ادغام یکپارچه آن با زیرساخت امنیتی فعلی خود، می‌توانید به طور قابل‌ملاحظه‌ای تهدیدات سایبری را کاهش داده و امنیت کلی آنلاین خود را افزایش دهید.

نشت اطلاعات چیست؟

امروزه ارتباط و همکاری بیش از هر زمان دیگری در سازمان‌ها آسان شده است. کارها و وظایف‌، میتوانند از راه دور انجام شوند و به اتوماسیون اداری و اسناد سازمانی حتی از طریق تلفن‌های همراه هوشمند نیز میتوان دسترسی داشت.

تصور پیامدهای افشای داده‌های محرمانه‌ای که در بسیاری از دستگاه‌ها (سرورها، پایگاه های داده، رایانه های رومیزی، لپ تاپ ها، درایوهای USB و تلفن های همراه) وجود داشته و از طریق روش‌های مختلف در حال انتقال هستند، بسیار هولناک است.

نشت اطلاعات در ساده‌ترین حالت، وقتی اتفاق می‌افتد که اطلاعات مهم و حساستان به دست فرد دیگری می‌افتد و شما از نظر شخصی، حرفه‌ای، احساسی یا اقتصادی دچار مشکل می‌شوید.

هر چند گاهی اصطلاح نشست اطلاعات به جای اصطلاح از دست دادن داده (data loss) استفاده می‌شود اما از دست دادن داده بیشتر به معنی این است که داده‌های شما خراب شده یا دچار نقص و مشکلی می‌شوند.

بیشتر اطلاعات محرمانه از چه طریقی نشت پیدا کرده اند؟

جواب این سوال مرورگر است.

مرورگر کامپیوتر دروازه اصلی ورود به اینترنت است و احتمالاً پرکاربردترین اپلیکیشن روی کامپیوتر شمتا به حساب می آید. شاید این موضوع برای شما چندان قابل توجه نباشد چون استفاده از مرورگر تبدیل به یک عادت روزمره شده اما مجرمین سایبری از این موضوع به خوبی آگاه هستند. به همین دلیل این مجرمین از آسیب‌پذیری‌های مرورگر  برای پیدا کردن حفره‌های امنیتی استفاده می‌کنند تا کامپیوتر را به بدافزارهای مختلف آلوده کنند. هدف بدافزارها صرفا خرابکاری نیست چون این کار برایشان سودی ندارد (به‌جز باج افزارها). در واقع هدف اصلی این حملات این است که در فاز اول، کنترل سیستم شما را بدست بگیرند و در فاز بعد حداکثر اطلاعات ارزشمند را از آن استخراج کنند.

انواع اطلاعات قابل نشت

اطلاعاتی که می‌توانند دچار نشت شوند شامل طیف گسترده‌ای بوده و می‌توان آن‌ها را در گروه‌های زیر دسته‌بندی نمود:

  • اطلاعات آماری
  • اطلاعات پروفایلی
  • اطلاعات خبری – تحلیلی
  • دانش علمی – فنی
  • اطلاعات دسترسی به منابع سازمان

چرا مجرمین سایبری به دنبال داده‌های شما هستند؟

احتمالاً حجم بسیار زیاد داده‌هایی که توسط مجرمین سایبری به سرقت می‌روند موجب تعجب شما شده چون از علت سرقت این داده‌ها مطلع نیستید. مجرمین سایبری به دو دلیل اطلاعات مردم را به سرقت می‌برند.

  1. فروش اطلاعات
  2. باج گیری از قربانی ( معمولا در این صورت قربانی تهدید میشود که در صورت پرداخت نکردن مبلغ مورد نظرشان، اطلاعات او را منتشر می‌کنند)

مجرمین سایبری به این دلیل نام کاربری و پسورد ایمیل شما را هک می‌کنند تا به محتویات آن دسترسی پیدا کنند. این افراد می‌توانند از ایمیل‌ها و پیام‌های شما اطلاعات ارزشمندی استخراج کنند مثلا اطلاعات مربوط به اکانت‌های مختلف شما، رسید خریدهای آنلاین (که اغلب اوقات حاوی اطلاعات شخصی زیادی است)، زمان‌بندی سفر و خیلی از جزئیات دیگر…

مجرمین سایبری از کانتکت‌های موجود در ایمیل یا تلفن شما برای افزایش میزان گسترش بدافزارها استفاده می‌کنند بنابراین ممکن است کانتکت‌های شما قربانی کمپین‌های اسپم مختلفی شوند که همه نوع بدافزار را منتشر می‌کنند یا این که قربانی حملات فیشینگ شوند.

مجرمین سایبری اطلاعاتی مثل آدرس پستی، تاریخ تولد و سایر اطلاعات شخصی شما را به سرقت می‌برند تا از این داده‌ها برای ورود به سایر اکانت‌های شما یا جعل هویت (یا به عبارتی سرقت هویت) شما استفاده کنند. به همین دلیل است که این افراد به دنبال صورت‌حساب‌ها، قراردادها و سایر اسناد مهم شما هستند.

چه کار هایی باعث نشت اطلاعات میشوند؟

  1. عدم بروزرسانی مکرر نرم‌افزارها (اپلیکیشن‌ها، مرورگرها و …) سیستم‌عامل به محض انتشار جدیدترین نسخه
  2. عدم استفاده از آنتی‌ویروس و سایر لایه‌های امنیتی برای محافظت در برابر بدافزارهای نسل دوم (مثل فیلتر ترافیک یا traffic filtering)
  3. عدم توجه به امنیت رمز عبور و استفاده از رمز عبور تکراری
  4. استفاده از شبکه‌های وای‌فای عمومی برای کارهایی مثل بانکداری آنلاین و خرید اینترنتی
  5. انتشار اطلاعات شخصی در شبکه‌های اجتماعی یا ایمیل
  6. عدم استفاده از احراز هویت دومرحله‌ای
  7. عدم تنظیم دریافت هشدار از طرف بانک
  8. باز کردن ایمیل‌های ارسال شده از سوی افراد ناشناس
  9. دانلود و باز کردن ضمیمه‌های ارسال شده توسط افراد ناشناس

راهکارهای جلوگیری از نشت اطلاعات

با افزایش بی‌سابقه حجم اطلاعات سازمان‌ها و تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت، مدیریت و محافظت از اطلاعات محرمانه سازمانی تبدیل به یک امر حیاتی شده و نیازمند راهکاری جامع برای حفاظت از اطلاعات است. در این راستا محققان اقدام به ایجاد راهبردهای مختلف جهت جلوگیری از نشت اطلاعات نموده اند که با نام اختصاری DLP ( Data Leakage Preventionیا سامانه جلوگیری از نشت داده) از آن‌ها یاد می‌شود.

DLP یک راهکار فناورانه برای اطمینان از عدم خروج اطلاعات و منابع سازمان از شبکه و فضای ابری آن است. این راهکار شامل راه حل‌ها، فرایندها و سیاست‌هایی است که عملیات انتقال داده‌های حساس را شناسایی، ردیابی و کنترل می‌کند.

براساس مطالعات و اخبار ها، حدود 70 درصد از سازمان‌ها، تجربه حداقل یک حمله به نقاط پایانی (Endpoint Protection) را داشته اند. این حملات معمولاً داده‌ها ویا زیرساخت فناوری اطلاعات آنها را به خطر انداخته است. امروزه مدیریت و ایمن‌سازی نقاط پایانی امری بسیار مهم است. در این مقاله بررسی می‌کنیم که چه گام‌هایی برای ساده‌تر شدن این فرایند باید طی شود.

نقاط پایانی، دروازه‌هایی هستند که مهاجمان از آنها برای رسیدن به داده‌های سازمان‌ استفاده می‌کنند. عدم حفاظت از این نقاط، سازمان‌ را در معرض حملات بالقوه و مخاطرات قرار دادکه و پیامدهای اقتصادی، اعتباری و حقوقی بسیار زیادی برای سازمان به همراه خواهد داشت. ایجاد یک استراتژی امنیتی برای نقاط پایانی، با در پیش گرفتن رویکردهای منسجم جهت حفاظت شروع می‌شود. بهترین روش دسترسی به این هدف، نظارت پیوسته بر تهدیدات، تشخیص و اتوماسیون کارهای امنیتی مهم برای نقاط پایانی است.

نصب وصله‌های امنیتی در اسرع وقت

مدیریت بروزرسانی‌های نرم‌افزاری، به خصوص وصله‌های امنیتی نقاط پایانی، به ایمن‌سازی سازمان در برابر تهدیدات شناخته شده کمک می‌کند. براساس مطالعات و تحقیقات صورت گرفته، حدود 60 درصد از قربانیان رخنه‌ها، خبر از وجود یک آسیب‌پذیری شناخته شده و رفع نشده داده‌اند. عدم نصب وصله امنیتی علت اصلی رخنه اطلاعاتی ذکر شده است.

ظهور اشکال جدید نقاط پایانی مثل اینترنت اشیا، سیاست استفاده از دستگاه های خود در محل کار و سایر آسیب‌پذیری‌ها در سیستم عامل و نرم‌افزارها، منجر به انتشار موجی از وصله‌های امنیتی در 5 سال اخیر شده است.

قرار گرفتن در جریان تازه‌ترین ابتکارات

هکرها و مهاجمان همواره در حال بروزرسانی فناوری و روش‌های خود هستند. شما و سازمان‌تان هم باید همین کار را برای افزایش مقاومت‌ در برابر آنها انجام دهید. باید همواره در جریان تازه‌ترین ابتکارات دنیای IT با استفاده از بروزرسانی‌های امنیتی، رعایت استانداردها و راهکارهای امنیتی باشید. پیشرفت‌های ایجاد شده در حوزه اتوماسیون، یادگیری ماشینی و غیره، به روان شدن امنیت نقاط پایانی کمک کرده و حجم تشخیص‌های مثبت کاذب را کاهش می‌دهد. تیم‌های امنیت و آی‌تی هم می‌توانند با منابع کمتر، کارهای بیشتری انجام دهند.

در نظر گرفتن امنیت نقاط پایانی به عنوان یک اولویت

امنیت نقاط پایانی باید اولویت باشد. از جهات مختلف، نقاط پایانی گوناگون تبدیل به محیط شبکه شده‌اند اما برای بسیاری از سازمان‌ها این طور نیست. امنیت نقاط پایانی فقط از یک کسب‌وکار حفاظت نمی‌کند بلکه اعتبار آن را حفظ میکند، به مشتریان اطمینان خاطرمیدهد و فرایندهای کاری را روان می‌کند. بدون اولویت‌بندی‌های مورد نیاز برای امنیت سایبری، احتمالاً تلاش جهت حفظ امنیت نقاط پایانی چندان مؤثر نخواهد بود.

در ادامه به بررسی آماری حملات به نقاط پایانی میپردازیم:

81 درصد از سازمان‌ها، یک حمله به نقاط پایانی را تجربه کرده‌اند که شامل نوعی بدافزار بوده است.

79 درصد از افرادی که برای کسب‌وکار سفر می‌کنند، دستگاه‌شان را به یک پورت USB یا پایانه شارژ عمومی متصل کرده‌اند.

33 درصد از کارمندان برای دورکاری از یک گوشی هوشمند یا کامپیوتر شخصی استفاده می‌کنند.

فقط 47 درصد از سازمان‌ها، به صورت شبانه‌روزی بر شبکه‌های خودشان نظارت دارند.

موارد بررسی شده فقط تعدادی نکات و مراحل ساده بودند که به حفاظت از امنیت نقاط پایانی سازمان شما کمک می‌کنند. سازمان‌ها باید برای حفاظت کامل از خود در برابر تهدیدات رو به رشد نقاط پایانی، از راهکارهای قدرتمند جدید استفاده کنند.

چشم انداز تهدیدات سایبری در حال تغییر است.

ما اکنون با نوع جدیدی از تهدید روبرو هستیم که از رابط های برنامه نویسی برنامه (API) به عنوان عامل حمله اولیه استفاده می کند. این حملات پیچیده و مخرب هستند و در حال حاضر در صنایع مختلف گسترش یافته اند.

طبق  گزارشی  از گارتنر، امسال سالی است که API ها به عامل حمله پیشرو برای برنامه های کاربردی وب سازمانی تبدیل خواهند شد. از آنجایی که کسب‌وکارها به انتقال بیشتر عملیات خود به فضای ابری ادامه می‌دهند و داده‌های بیشتری به API منتقل می‌شوند، شاهد افزایش زیادی در حملات مبتنی بر API هستیم.

سازمان‌ها از API ها برای ساخت برنامه‌های کاربردی پیچیده استفاده می‌کنند که به‌عنوان پایه‌ای برای مدل‌های کسب‌وکارشان عمل می‌کنند، زیرا آنها روشی مؤثر برای استفاده از داده‌ها و عملکرد ارائه‌شده توسط برنامه‌ها و خدمات دیجیتال سازمان ارائه می‌دهند.

آنها به دلیل توانایی آنها در ارائه اتصال بین سیستم های متفاوت محبوب تر می شوند. به عنوان مثال، یک API برای یک بانک می تواند به شما امکان دسترسی به اطلاعات حساب خود را از یک برنامه تلفن همراه یا وب سایت بدهد. علاوه بر این، شرکت ها ممکن است از API ها برای فرآیندهای داخلی، مانند مدیریت صورتحساب یا موجودی استفاده کنند.

این فقط در مورد آسان کردن یا سریعتر کردن کار نیست. این در مورد ایجاد فرصت های جدید برای نوآوری و رشد از طریق یکپارچه سازی با دیگر پلتفرم ها یا خدمات خارج از کنترل سازمان است. اما، از آنجایی که شرکت‌ها API را برای خدمت به عنوان هسته مدل‌های کسب‌وکار خود اتخاذ می‌کنند، اغلب جنبه‌ای حیاتی از امنیت API را نادیده می‌گیرند.

مشکل API ها این است که توسط بسیاری از برنامه ها و افراد استفاده می شود.  API ها را می توان به طرق مختلف مورد استفاده قرار داد و آنها را به هدف اصلی هکرها تبدیل می کند.

روند حملات مبتنی بر API در سال های اخیر رشد قابل توجهی داشته است.

گزارش ها  حاکی از آن است که 95 درصد از شرکت ها در 12 ماه گذشته یک حادثه امنیتی API داشته و مطالعه دیگری  نشان می‌دهد که آسیب‌پذیری‌های API سالانه ۷۵ میلیارد دلار برای کسب‌وکارها هزینه دارد.

تهدیدهای رایج برای امنیت API عبارتند از:

بدافزار و حملات DDoS : حملات  انکار سرویس توزیع شده (DDoS) شامل ارسال حجم زیادی از ترافیک به وب سایت مورد نظر برای غلبه بر آن است که باعث از کار افتادن یا غیرقابل استفاده شدن آن می شود. حملات DDoS را می‌توان توسط بات‌نت‌ها انجام داد . گروه‌هایی از دستگاه‌های IoT که توسط بدافزار در معرض خطر قرار گرفته‌اند و به ربات‌هایی تبدیل شده‌اند که درخواست‌ها را به عقب و جلو ارسال می‌کنند. سایر حملات بدافزار شامل تزریق SQL است.

مدیریت نامناسب دارایی‌ها:   نسخه‌های قدیمی‌تر API آنها را در برابر حملات و نقض داده‌ها باز می‌کند. این شبیه به اسناد نامناسب است که داده‌های حساس را در معرض تهدیدات ناشناس قرار می‌دهد و یافتن آسیب‌پذیری‌هایی را که باید اصلاح شوند چالش برانگیز می‌کند. مهاجمان ممکن است نسخه‌های غیر تولیدی API مانند نسخه‌های مرحله‌ای، آزمایشی یا بتا را بیابند و از آنها در حمله استفاده کنند.

پیکربندی نادرست API  ها : هنگامی که یک برنامه وب به گونه ای پیکربندی می شود که داده ها و عملکردهایی را که می تواند در یک حمله مورد استفاده قرار گیرد در معرض دید قرار می دهد، گفته می شود که دارای پیکربندی اشتباه امنیتی است. مهاجمان ممکن است از سرورهای API با تنظیم نادرست، از جمله سیستم‌های وصله‌نشده یا فایل‌ها و پوشه‌های محافظت‌نشده سوء استفاده کنند. این شامل هدرهای HTTP نادرست، تنظیمات پیش‌فرض ناامن، پیام‌های خطای پرمخاطب و غیره است.

هر سازمانی باید تمام اقدامات ممکن را برای ایمن سازی API های خود در هر سطح انجام دهد، از جمله محافظت از آنها در برابر تهدیدهای خارجی و سوء استفاده داخلی. در غیر این صورت، آنها خود را در معرض نقض احتمالی مانند مواردی که  Uber  و  Equifax  تجربه کردند، در معرض خطر قرار می‌گیرند.

سازمان‌ها باید از راه‌حل‌های امنیتی API برای تشخیص زمانی که یک کاربر احراز هویت شده و تلاش می‌کند تا دسترسی غیرمجاز به داده‌های کاربر دیگر را برای جلوگیری از حملات BOLA به دست آورد، استفاده کنند. این اتفاق نیاز به بررسی دقیق همه گزینه‌های احراز هویت API را نشان می‌دهد. هر جریان API باید فرآیند احراز هویت استاندارد خود را با استفاده از راه حل امنیتی API ارزیابی کند.

آمارهای جهانی به یک روند واضح اشاره می کنند: هرچه به سمت آینده حرکت می کنیم عامل های حمله ابری API بیشتر و بیشتر رایج می شوند. برای محافظت واقعی از برنامه ها و کاربران خود در برابر عوامل مخرب، مشاغل امروزی باید API ها را در برابر تهدیدات در هر سطح از سازمان خود تقویت کنند.

 

چگونه از برند خود در برابر حملات جعلی محافظت کنیم؟

ایجاد یک برند معتبر ممکن است سالها طول بکشد، اما فقط یک ایمیل مخرب برای از بین بردن آن کافیست.

تلاش‌ها برای بهره‌برداری مخرب از برندها از طریق ایمیل و وب در حال افزایش است. گزارش وضعیت امنیت ایمیل 2022 Mimecast نشان داد که بیش از  90 درصد سازمان‌ها در 12 ماه گذشته حمله جعلی مبتنی بر ایمیل یا وب را تجربه کرده‌اند . این نوع حملات برای 46 درصد از سازمان ها در حال افزایش است، در حالی که تنها 19 درصد می گویند که در حال کاهش هستند.

حملات جعلی به برند می تواند منجر به از دست دادن درآمد و اعتماد مشتری شود و پیامدهای منفی طولانی مدت داشته باشد .

دو روش اصلی وجود دارد که عوامل تهدید از طریق آنها حملات جعل برند را اجرا می کنند. اولین مورد در یک سازمان رخ می دهد، جایی که مهاجمان تحت پوشش پشتیبانی فناوری اطلاعات از راه دور، از محیط های کاری راه دور استفاده می کنند تا خود را به عنوان سازمان و تامین کنندگان آن معرفی کنند، به این امید که کاربران نهایی را برای کلیک کردن بر روی پیوندها، ارائه اعتبارنامه ها یا نصب آنها جلب کنند.

روش دوم در خارج از سازمان رخ می دهد، جایی که عوامل تهدید جعل هویت برندها برای حمله به زنجیره های تامین، مشتریان و شرکا هستند، اغلب از طریق ایمیل با یکدیگر تماس برقرار می کنند و قربانیان را به دامنه های وب جعلی هدایت می کنند. این حملات معمولاً به‌عنوان درایوهای اهدایی، اعلان‌های خرید غیرمجاز، فروش بسته یا پیشنهادات مرتبط با رویدادهای ژئوپلیتیک به موقع و سایر موارد پنهان می‌شوند.

تلاش برای جعل برند یک تهدید بزرگ برای سازمان ها است. با این حال، چندین اقدامات احتیاطی وجود دارد که برندها می توانند برای تقویت دفاع در برابر این حملات انجام دهند. در زیر سه گام مهم برای تقویت حفاظت از برند وجود دارد که به حفظ اعتماد مشتری و محافظت از کار شما کمک می کند:

دارایی‌های خود در دنیای وب را مشخص کنید

برندها به درک محکمی از دارایی ها و دامنه های وب متعلق به خود نیاز دارند تا بفهمند آسیب پذیری های کلیدی در کجا وجود دارد. در صورت امکان، دامنه‌ها را تحت یک ثبت‌کننده واحد ادغام کنید تا تیم‌های فناوری اطلاعات و امنیت شما بتوانند محافظت‌ها و اصلاحات را به طور مؤثر اجرا کنند.

استاندارد DMARC  را پیاده سازی کنید

استاندارد احراز هویت، گزارش و انطباق پیام مبتنی بر دامنه (DMARC) برای برندهایی که به دنبال جلوگیری از جعل دامنه و خنثی کردن حمله مهاجمان ضروری است. حفاظت های DMARC را برای تقویت راه حل های امنیتی موجود خود به کار بگیرید و از تامین کنندگان و شرکای مورد اعتماد خود انتظار داشته باشید که همین کار را انجام دهند.

سطح حمله خود را تا حد امکان کاهش دهید

علاوه بر موارد فوق، چیزهای زیادی برای کاهش سطح حمله شما وجود دارد: اجرای فرآیندهای ساده، استفاده از بهترین راه کار های موجود ، سرمایه گذاری در آموزش کارمندان و موارد دیگر.  برای به حداکثر رساندن کارایی، اطمینان حاصل کنید که چارچوب امنیت سایبری شما جامع و واضح است.

با هوش مصنوعی و سیستم های ترکیب ابزار ، هوشمندتر کار کنید

سازمان‌ها می‌توانند به کمک هوش مصنوعی (AI) و یکپارچه‌سازی ابزارها برای ساده‌سازی فرآیندها، به تقویت تیم‌های امنیتی کمک کنند.  راه‌حل‌های امنیتی ایمیل مبتنی بر هوش مصنوعی از ترکیب هوش مصنوعی و داده‌های زمینه‌ای دنیای واقعی استفاده می‌کنند تا به صورت کارآمد و روان از برندها حفاظت کنند.

هوش مصنوعی می‌تواند حجم بالایی از داده‌ها را از منابع مختلف دریافت کند و آن را با نام تجاری و دارایی‌های دیجیتال شما ترکیب کند تا تشخیص و اصلاح تهدیدات را ساده‌تر کند. با خودکار کردن تجزیه و تحلیل تهدیدات ورودی و اطلاعات مشترک API از دنیای خارجی ، می‌تواند پیچش‌های رایج نام و دامنه‌های نام تجاری شما را شناسایی کند و سپس به کارمندان در زمان واقعی هشدار دهد. یک حلقه بازخورد قوی در اینجا برای تنظیم دقیق و مستمر ، ضروری است. این کار به شناسایی عوامل تهدید جدید و حذف موارد مثبت کاذب کمک می‌کند تا هوش مصنوعی ایمیل‌های سالم و معمولی را  به عنوان ایمیل مخرب علامت‌گذاری نکند.

بیان ریسک سایبری به عنوان یک ریسک تجاری برای جلب توجه مدیران 

افراد، فرآیندها و فناوری، چارچوب امنیت سایبری را تشکیل می دهند.  هدف این چارچوب محافظت از ارتباطات، افراد و داده های سازمان است که اگر محافظت نشود می تواند مستقیماً بر برند شما تأثیر بگذارد. با این حال، اغلب ممکن است قطع ارتباطی وجود داشته باشد که مانع از محافظت از برند شما و ایمن نگه داشتن ارتباطات، افراد و داده های شما شود. قطع ارتباط این است که تیم هایی که وظیفه برندسازی را دارند، اغلب از تیم هایی که وظیفه محافظت از برندها را دارند، جدا هستند و این مسأله می‌تواند مانع از حفاظت از برند، داده‌ها و افراد شما شود.

نکته کلیدی، شناسایی مشترکات بین ذینفعان و بیان ریسک بر اساس عباراتی است که با اولویت های آنها همخوانی دارد. به عنوان مثال، از مدیر ارشد بازاریابی خود بپرسید: «آیا از نظر شما، از دست دادن تعداد مشخصی قرارداد یا مشتری بالقوه، به بارآمدن خسارت‌های سنگین یا ایجاد آسیب‌های بلندمدت به اعتبار برند جزو بدترین رخدادهایی هستند که ممکن است برای این شرکت رخ دهد؟» پس از مشخص کردن اولویت‌های این افراد می‌توانید اهداف مشترک را شناسایی کرده و با ارائه مثال‌های واقعی، جنبه‌های مختلف امنیت سایبری را به جنبه‌های تجاری ارتباط دهید.

 

نادیده گرفتن یک تهدید امنیتی واحد می تواند یک رویداد جدی ایجاد کند که می تواند به شدت اعتماد جامعه و مصرف کننده را از بین ببرد، شهرت و نام تجاری را خدشه دار کند، بر ارزش گذاری شرکت ها تأثیر منفی بگذارد و مزیتی برای رقبا ایجاد کند. در این مقاله، چهار اشتباه رایج را که می‌توانند به برنامه امنیتی شما آسیب بزنند، بررسی می شود.

1-     نادیده گرفتن اصول اولیه

یکی از رایج‌ترین اشتباهاتی که همچنان شاهد آن هستیم این است که سازمان‌ها به شیوه‌های امنیت سایبری پایبند نیستندگزارش دفاع دیجیتال مایکروسافت نشان می‌دهد که امنیت ضعیف سایبری هنوز هم اولین دلیل برای آشکار شدن آسیب‌پذیری‌ها استدر واقع، طبق داده های این گزارش، رعایت نکات اولیه امنیتی از سازمان شما در برابر 98 درصد حملات محافظت می کند.

چندین مرحله وجود دارد که سازمان ها می توانند برای حفظ و تقویت وضعیت امنیتی کلی خود انجام دهند:

فعال کردن احراز هویت چند عاملی (MFA) : همیشه بر اساس تمام نقاط داده موجود، از جمله هویت کاربر، موقعیت مکانی، سلامت دستگاه، سرویس یا حجم کار، طبقه‌بندی داده‌ها و ناهنجاری‌ها، احراز هویت و مجوز را صادر کنید.

اعمال حداقل دسترسی:  به عنوان یکی از سه اصل Zero Trust ، اعمال حداقل امتیاز دسترسی کاربر را با دسترسی به موقع و به اندازه کافی (JIT/JEA)، سیاست های تطبیقی ​​مبتنی بر ریسک و حفاظت از داده ها محدود می کند. این کار هم داده ها و هم بهره وری را ایمن می کند.

به روز نگه داشتن نرم افزارها:  با اطمینان از اینکه دستگاه ها، زیرساخت ها و برنامه های سازمان شما به روز هستند و به درستی پیکربندی شده اند، خطر آسیب پذیری های نرم افزار را کاهش دهید.

از ابزارهای ضد بدافزار استفاده کنید:  با نصب و فعال کردن راه حل های ضد بدافزار در تمام نقاط پایانی و دستگاه ها، اجرای حملات بدافزار را متوقف کنید.

از داده های خود محافظت کنید:  بدانید که داده های حساس شما در کجا ذخیره می شوند و چه کسی به آنها دسترسی داردبهترین شیوه های حفاظت از داده ها مانند اعمال برچسب های حساسیت و سیاست های پیشگیری از از دست دادن داده ها (DLP) را اجرا کنید.

2-     داشتن توهم امنیت کاذب

 یکی از بزرگترین موضوعاتی که باید به سازمان ها منتقل شود این است که سازگاری همیشه به این معنی نیست که شما ایمن هستیدتغییر مقررات حفظ حریم خصوصی، همراه با منابع محدود مانند بودجه و کمبود استعدادها، به پیچیدگی های کسب و کار امروزی می افزاید. در حالی که مهاجمان به طور مداوم در حال جستجوی راه‌های جدید برای نفوذ به یک محیط هستند، باید از محافظت در برابر آسیب‌های زیان‌بار اجتناب‌ناپذیر کمک کنیم.

 3-     عدم شناخت محیط

شناسایی و مدیریت ریسک‌های امنیتی و داده‌ای در سازمان شما می‌تواند چالش برانگیز باشد، به‌ویژه زمانی که محیط خود را نمی‌شناسیداگر دید کلی در سراسر محیط نداشته باشید، نمی توانید شناسایی کنید که حمله در کجا انجام شده است این بینش ها به تیم های امنیتی کمک می کند تا نگرانی های بالقوه را شناسایی کنند و بتوانند به تسریع زمان برای اقدام کمک کنندشناخت محیط خود به کاهش پیچیدگی های موجود در سازمان ها نیز کمک می کند

4-     نداشتن طرح مقابله با فاجعه

حملات سایبری اجتناب ناپذیر هستند، حتی اگر ساز و کارهای دفاعی مناسبی را در اختیار داشته باشیدداشتن یک طرح مقابله با فاجعه در مورد به حداقل رساندن آسیب پس از وقوع یک رویداد استاول از همه، کارمندان باید بدانند که هنگام وقوع حمله با چه کسی تماس بگیرنداگر کارمندی در جریان نباشد که در صورت بروز حادثه باید با مدیر ارشد امنیت اطلاعات یا سایر کارمندان مربوطه تماس بگیرد تا درباره رسیدگی هر چه سریع‌تر به حادثه با آنها مشورت کند، بعید است که برای مدتی طولانی در سمت خود باقی بماند. این موضوع نیز به آشنایی با محیط مرتبط است. به عنوان یک کسب‌وکار باید استراتژی بازیابی از فاجعه و تداوم کسب‌وکار داشته باشید تا در صورت بروز مشکلات برنامه‌ریزی شده یا نشده داده‌ها و برنامه‌های کاربردی خود را حفظ نموده و عملیات آنلاین‌تان را به خوبی انجام دهید.در حالی که این چهار اشتباه رایج هستند، اما با ترکیبی درست از راه حل ها می توان آنها را برطرف کرد

 

به دنبال کمپین جاسوسی سایبری SolarWinds در سال 2020، که در آن هکرهای روسی به روز رسانی های آلوده را به یک پلتفرم مدیریت فناوری اطلاعات که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، منتقل کردند، یک سری حملات بیشتر را در زنجیره تامین نرم افزار همچنان بر نیاز فوری به قفل کردن زنجیره های نرم افزاری تاکید می کند. و این موضوع به‌ویژه در منبع باز، جایی که پروژه‌ها ذاتاً غیرمتمرکز هستند و اغلب به‌صورت موقتی تلاش می‌کنند، شدیدتر است.

GitHub که خود متعلق به مایکروسافت است، اعلام کرد که قصد دارد از امضای کد، نوعی مهر و موم دیجیتال، برای بسته‌های نرم‌افزاری npm با استفاده از پلتفرم امضای کد Sigstore پشتیبانی کند. این ابزار از همکاری بین صنعت نشأت گرفت تا برای منبع باز بسیار آسان تر شود تا تأیید کنند که کدی که ایجاد می کنند همان کدی است که در نهایت به بسته های نرم افزاری می رسد که واقعاً توسط افراد در سراسر جهان بارگیری می شود.

جاستین هاچینگز، مدیر محصول GitHub می گوید: در حالی که اکثر بسته های npm منبع باز هستند، در حال حاضر هیچ تضمینی وجود ندارد که بسته ای در npm از همان کد منبع منتشر شده ساخته شده باشد. حملات زنجیره تامین در حال افزایش است و افزودن اطلاعات ساخت امضا شده به بسته‌های منبع باز که تأیید می‌کند نرم‌افزار از کجا آمده و چگونه ساخته شده است، راهی عالی برای کاهش سطح حمله است.

به عبارت دیگر، همه چیز در مورد ایجاد یک بازی تلفنی تایید شده رمزنگاری شده و شفاف است.

دن لورنک، مدیر عامل Chainguard، که Sigstore را توسعه می دهد، تأکید می کند که اگرچه GitHub تنها جزء اکوسیستم متن باز نیست، اما یک میدان شهری کاملاً حیاتی برای جامعه است زیرا اکثریت قریب به اتفاق پروژه ها در آنجا ذخیره و منتشر می شوند.

با ارائه Sigstore به مدیران ، شفافیت بسیار بیشتری در هر مرحله از سفر نرم افزار وجود دارد، و ابزار Sigstore به توسعه دهندگان کمک می کند تا بررسی های رمزنگاری و الزامات را هنگام حرکت نرم افزار در زنجیره تامین مدیریت کنند.

Sigstore توسط بنیاد لینوکس، گوگل، رد هت، دانشگاه پردو و Chainguard توسعه داده شده است. پلتفرم توسعه نرم افزار منبع باز Kubernetes اکنون از Sigstore پشتیبانی می کند و یک ابزار رسمی برای امضای توزیع بسته های Python با استفاده از Sigstore وجود دارد.

Hutchings GitHub می گوید: “روش های سنتی مدیریت کلیدهای امضا به اندازه جامعه منبع باز به خوبی مقیاس نمی شوند و بینشی در مورد نحوه ساخت نرم افزار ارائه نمی دهند.” یکی از چیزهایی که ما در مورد Sigstore دوست داریم این است که که پیکربندی آن برای کاربران نهایی صفر است، بنابراین ما می‌توانیم این را با اکوسیستم توسعه‌دهنده خود بدون توجه به محل زندگی کد منبع، افزایش دهیم.»

مشابه تلاش‌های عظیم صنعت برای ترویج رمزگذاری وب HTTPS، که تا حد زیادی با ابزارهایی مانند Let’s Encrypt از گروه تحقیقاتی امنیت اینترنت غیرانتفاعی امکان‌پذیر شد، Sigstore برای تشویق به پذیرش رایگان بودن و استفاده آسان متکی است.

Hutchings GitHub می‌گوید: «ما می‌خواهیم جهانی را ببینیم که در نهایت تمام مصنوعات نرم‌افزار امضا شده و به کد منبع پیوند داده می‌شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که یک فناوری open source مانند Sigstore بسازیم که سایر مخازن بسته بندی نیز بتوانند از آن استفاده کنند.

 

گروه تحلیل تهدیدات گوگل (TAG) یک فروشنده ایتالیایی نرم افزارهای جاسوسی را مشاهده کرد که از برخی از ISP ها برای آلوده کردن کاربران اندروید و iOS با ابزارهای نظارت تجاری کمک می گرفت. کاربران هدف از ایتالیا و قزاقستان بودند.

این حملات از دانلودهای درایو به منظور آلوده کردن قربانیانی استفاده می کردند که از آنها خواسته شد تا برنامه های مخربی را نصب کنند که به عنوان برنامه های حامل تلفن همراه قانونی استتار شده بودند تا پس از قطع اینترنت توسط ISP آنها دوباره آنلاین شوند.

پس از غیرفعال شدن، مهاجم یک پیوند مخرب از طریق پیامک ارسال می‌کند و از قربانیان می‌خواهد برنامه‌ای را نصب کنند که به عنوان یک برنامه حامل تلفن همراه ظاهر می‌شود تا اینترنت را دوباره فعال کند.

 روش حمله جایگزین

اگر یک ISP نمی تواند درگیر شود، مهاجمان برنامه های مخرب را به عنوان برنامه های پیام رسانی پنهان می کنند، که کاربران باید دانلود کنند.

مهاجمان صفحه ای به زبان ایتالیایی برای دانلود مسنجر، اینستاگرام یا واتس اپ ارائه کردند.

کارشناسان با بررسی کد صفحه، تنها لینک های دانلود واتس اپ را که منجر به بدافزار مهاجم برای کاربران اندروید و iOS می شود، مشاهده کردند. 

هدف قرار دادن کاربران iOS

برنامه های مخرب مستقر در دستگاه های قربانی در فروشگاه App یا Google Play در دسترس نیستند. با این حال، نسخه iOS برنامه از روش پیشنهادی اپل برای توزیع برنامه های داخلی اختصاصی در دستگاه های اپل پیروی کرد.

برنامه با یک گواهی معتبر امضا شده است که تمام الزامات امضای کد را در هر دستگاه iOS رعایت می کند.برنامه iOS با اکسپلویت‌های داخلی مختلفی برای افزایش امتیازات روی دستگاه آلوده و سرقت فایل‌ها عرضه شد..

این اکسپلویت ها مربوط به CVE-2018-4344، CVE-2019-8605، CVE-2020-3837، و CVE-2020-9907 هستند، همچنین شامل دو آسیب پذیری CVE-2021-30883 و CVE-2021-309  

هدف قرار دادن کاربران اندروید

مشاهده می شود که برنامه مخرب اندروید هیچ گونه سوء استفاده همراه ندارد، وانمود می کند که برنامه قانونی سامسونگ است. گمان می رود که این همان جاسوس افزار Hermit باشد که چند روز پیش شناسایی شد. 

نتیجه

مجرمان سایبری که با ارائه دهندگان ISP برای هدف قرار دادن کاربران کار می کنند باید به عنوان یک موضوع حساس تلقی شوند. به کاربران گوشی‌های هوشمند پیشنهاد می‌شود هنگام دریافت پیامک، برنامه‌هایی را که برای نصب ارائه می‌دهند، هوشیار بمانند. همچنین، قبل از نصب یک برنامه، باید قانونی بودن برنامه ها را بررسی کنید.

 

مدیر امنیت هویت مایکروسافت از مشتریان درخواست کرد تا احراز هویت چند عاملی را اعمال کرده و مجوزهای حساب کاربری و فروشندگان را تشدید کنند.

به گفته مایکروسافت ، انواع تکنیک های مورد استفاده هکرهای SolarWinds پیچیده بوده اما در بسیاری از موارد معمولی و قابل پیشگیری است.

مایکروسافت برای جلوگیری از حملات بعدی با سطوح پیچیده مشابه ، به سازمان ها توصیه می کند

“ذهنیت اعتماد صفر” را اتخاذ کنند ، که این فرض را رد می کند که همه چیز در یک شبکه فناوری اطلاعات ایمن است. به این معنا که سازمان ها باید صراحتاً امنیت حساب های کاربری ، دستگاه های نقطه پایانی ، شبکه و سایر منابع را تأیید کنند.

همانطور که مدیر امنیت مایکروسافت ، الکس واینرت ، در یک پست وبلاگ خاطرنشان کرد ، سه بردار اصلی حمله ، حساب های کاربری به خطر افتاده ، حساب های فروشنده و نرم افزار فروشندگان به خطر افتاده است.

هزاران شرکت تحت تأثیر نقض SolarWinds قرار گرفتند که در اواسط دسامبر فاش شد. هکرها که با نام UNC2452/Dark Halo شناخته می شوند ، محیط ساخت نرم افزار SolarWinds ‘Orion را هدف قرار دادند و وقتی برنامه ای از کد منبع به یک فایل اجرایی دودویی که توسط مشتریان مستقر شده است ، فرآیند را دستکاری کردند.

فروشنده امنیتی آمریکایی Malwarebytes  افشا کرد که تحت تأثیر همین هکرها قرار گرفته است ، اما نه از طریق به روز رسانی های خراب Orion. هکرها در عوض با سوء استفاده از برنامه های کاربردی با دسترسی ممتاز به Office 365 و زیرساخت Azure ، Malwarebytes را نقض کردند که با این کار “دسترسی به زیرمجموعه محدود” ایمیل های داخلی Malwarebytes داده شد.

به گفته واینرت ، مهاجمان از شکاف های “تأیید صریح” در هر یک از بردارهای اصلی حمله استفاده کردند.

هم چنین اشاره کرد: “در مواردی که حساب های کاربری به خطر می افتد ، تکنیک های شناخته شده مانند اسپری رمز عبور ، فیشینگ یا بدافزار برای به خطر انداختن اعتبار کاربران مورد استفاده قرار می گیرد و به مهاجم دسترسی مهمی به شبکه مشتری می دهد.”

او استدلال می کند سیستم های هویت مبتنی بر ابر مانند Azure Active Directory (Azure AD) از سیستم های هویت داخلی امن تر هستند زیرا این سیستم ها فاقد محافظت از ابر هستند مانند حفاظت از رمز عبور

Azure AD برای از بین بردن رمزهای عبور ضعیف ، پیشرفت های اخیر در تشخیص اسپری رمز عبور ، و هوش مصنوعی پیشرفته برای جلوگیری از سازش حساب.

در مواردی که هکر موفق شد ، واینرت خاطرنشان می کند که حسابهای فروشندگان دارای امتیاز ویژه فاقد حفاظت اضافی مانند احراز هویت چند عاملی (MFA) ، محدودیت های محدوده IP ، انطباق دستگاه یا بررسی دسترسی هستند. مایکروسافت دریافته است که 99.9 درصد از حساب های آسیب دیده ای که هر ماه دنبال می کند از MFA استفاده نمی کنند.

MFA یک کنترل مهم است ، زیرا می توان از حساب های دارای امتیاز بالا برای جعل نشانه های SAML برای دسترسی به منابع ابری استفاده کرد. همانطور که NSA در هشدار خود پس از افشای هک SolarWinds خاطرنشان کرد: “اگر بازیگران سایبری مخرب نتوانند کلید امضای غیرمجاز را بدست آورند ، سعی می کنند امتیازات اداری کافی را در مستاجر ابر برای افزودن یک رابطه اعتماد اعتماد گواهی بدست آورند. برای جعل نشانه های SAML. ”

در صورت وجود مجوزهای سختگیرانه در حساب ها و دستگاه های کاربر ، این روش حمله نیز می تواند خنثی شود.

واینرت خاطرنشان می کند: “حتی در بدترین حالت جعل رمز SAML ، مجوزهای بیش از حد کاربر و از دست رفتن محدودیت های خط مشی دستگاه و شبکه به حملات اجازه پیشرفت می دهد.”

“اولین اصل Zero Trust تأیید صریح است.

با استفاده از Solorigate – نامی که مایکروسافت برای بدافزار SolarWinds استفاده می کند – مهاجمان “از تکالیف نقش گسترده ، مجوزهایی که فراتر از الزامات نقش بودند ، استفاده کردند و در برخی موارد حساب ها و برنامه هایی را که باید هیچ گونه مجوزی نداشتند رها کردند.”

واینرت اذعان کرد که هک SolarWinds “یک حمله واقعاً مهم و پیشرفته” بود ، اما تکنیک هایی که آنها استفاده می کردند می تواند به طور قابل توجهی در خطر کاهش یابد یا با این بهترین شیوه ها کاهش یابد.

مشارکت تیم قرمز مزایایی نسبت به سایر روش ها و فناوری ها در بهبود وضعیت امنیتی یک سازمان دارد.

تیم قرمز می تواند توانایی ها و نقایص دارایی های مختلف امنیتی یک سازمان را شناسایی کند و ارزیابی منحصر به فردی از آمادگی یک سازمان برای مقاومت در برابر تلاش های یک هکر مخرب ارائه می دهد.

درک این نکته مهم است که این ارزیابی به خوبی هکرهای انجام دهنده آن است و ارزیابی کنندگان به اندازه دامنه و قواعد تعامل با آنها محدود یا دارای قدرت هستند. در همه مواردی که با شرایط مناسب در نظر گرفته می شوند ، تیم قرمز در مقایسه با رفع واکنش های امنیتی ، پس از رفع آنها ، بازده هزینه بالاتری در بهبود وضعیت امنیتی ایجاد می کند.

تیم قرمز را می‌توان به عنوان یک ابزار تیز در نظر گرفت زیرا در دست های غیر آموزش دیده یا غیراخلاقی می تواند بسیار خطرناک باشد. در جایی که بسیاری از فن آوری های امنیتی حول مفهوم واکنش ساخته شده اند ، تیم قرمز به یک سازمان اجازه می دهد تا قبل از شروع مصالحه ، نه بعد از آن ، مسائل امنیتی را دنبال کند. ممکن است ادعا شود که فعالیتهایی مانند اسکن آسیب پذیری و مدیریت خوب  نیز پیشگیرانه است اما توجه به این نکته مهم است:

اگرچه این اتفاق اساس واکنش به یک رویداد امنیتی در داخل یک سازمان نیست ، اما هر دو ، واکنش به رویدادهای امنیتی در جای دیگر است که جزئیاتی را برای آسیب پذیری های جدید ارائه می دهد تا بتوان آنها را اسکن یا برطرف کرد.

 برخی دیگر تیم قرمز را یک ابزار ماهیتی فعال می دانند که هدف آن شناسایی شاخص های سازش از سوی بازیگران موجود در سازمان است که ممکن است متجاوز شناخته شده باشند یا نباشند.

منبع : کتاب Professional Red Teaming از Jacob G.Oakley